رشته کوه کلار
در انتهای تالاب چغاخور، کوه نسبتاً بلندی در سمت جنوب غربي مشرف بر تالاب است که معمولاً در تمام طول سال برف روی آن ماندگار است كه بلندترین قله آن در جوار دهستان چغاخور و روستای سیبک قرار دارد که به کلار تنگ سیاه موسوم است و از سطح دريا ٣٨٣٠ متر(ارتفاع ۳۷۰۰ هم ذکر شده) ارتفاع دارد ولی زیبا ترین قله آن در سمت تالاب گندمان و نزدیک روستای نصیر آباد قرار دارد که به قله کلار معروف است و ۳۶۰۰ متر ارتفاع دارد و قله هدف ما در تعطیلات خرداد ۹۴ میباشد
.
کوه کلار از جمله ارتفاعات زاگرس بوده که بصورت شرقی و غربی امتداد دارد و سمت شرق آن از گردنه تنگ وستگان شروع و بطرف غرب امتداد یافته است و نهایتاً در جنوب شهر ناغان در گردنه‌ای به نام همین شهر ختم می‌گردد، کلار از شمال به تالابهای گندمان، چغاخور، علی اباد و سولگان منتهی است که علاوه بر تامین آب تالابهای یاد شده، درضلع جنوبی ذخیره گاه ژنتیکی جنگل‌های ارس را در دامن خود پرورده است.
در ارتفاع ۳۴۰۰ این قله یک دریاچه وجود دارد که این دریاچه در فصل زمستان کاملا یخ زده و در تابستان همیشه دارای آب است. عمق آب دریاچه بین ۲۰ تا ۱۵ متر متغیر است. اهالی محلی به آن محل «چال تر» و به دریاچه آن «شط چال تر» می گویند. وسعت دریاچه در حدود ۱۰۰۰ متر مربع است و اختلاف ارتفاع آن با قله کلار در حدود ۲۰۰ متر است. منطقه به دلیل ارتفاع زیاد فاقد پوشش گیاهی است.
هرساله قریب بیست هزار واحد دامی و دامداران روستائی ساکن و عشایر، مراتع کلار را مورد بهره‌برداری قرار می‌دهند و نزدیک به هفتصد گونه گیاهی در کلار شناسائی شده که قریب پنجاه گونه آن در علم پزشکی مورد استفاده قرار می‌گیرد که از آن جمله می‌توان به گیاهانی همچون شاه تره – چز – مخلصه یا کافور کوهی – پرسیاوشان – افسنطی – بومادران – تره کوهی –گیاهی نادر و کمیاب به نام زهر آبی و … یاد کرد، ارتفاعات مشرف به شیب‌های شمالی کلار زیستگاه منحصر بفرد سروکوهی است، کلار مامن و زیستگاه قریب سی وپنج گونه پستاندار بوده که از جمله شاخص آنها باید از پلنگ، کل وبز، قوچ ومیش، گرگ، کفتار، روباه، گربه وحشی و… یاد نمود و علاوه بر آن قریب ۷۵ گونه پرنده خشک زی وابسته به خانواده‌های مختلف در کلار زیست می‌نمایند که در این خصوص می‌توان به کبک دری (شاخص محیط طبیعی استان)، کبک، تیهو، عقاب طلائی، عقاب دشتی، دلیجه کوچک و … اشاره کرد